" คนอาหรับนั้นเวลามีความเคืองต่อกัน
หรือมีความเห็นไม่ลงรอยกัน จะมีอารมณ์รุนเเรงพร้อมที่จะโถมเข้าไปหาอีกฝ่ายทุกเมื่อ
ในขณะเดียวกันก็หายง่าย เรียกว่าโกรธง่ายหายเร็วก็ได้
เพราะในขณะที่จะถาโถมใส่กันหากมีฝ่ายหนึ่งกล่าวว่า 'จงศอลาวัตต่อท่านนบีเสียสิ!'
คนอาหรับก็จะพร้อมใจกันกล่าวและสามารถโผเข้ากอด
อภัยให้กันได้ในวันเดียว
ส่วนธรรมชาติของคนมลายูนั้น มีความต่างกันออกไป
คนมลายูไม่ได้มีอารมณ์แสดงออกมารุนเเรงแบบอาหรับ เเต่เป็นเเบบโกรธแล้วจำ
ไม่ว่าเวลาจะนานผ่านไปสักเท่าไรก็จะจำอยู่อย่างนั้น เพราะธรรมชาติของคนมลายูรักความนุ่มนวลเป็นอย่างมาก
เช่นเดียวกับการนาศีฮัตให้กัน
คนบ้านเราต้องใช้ฮิกมะฮฺที่สูงมาก เพราะว่าบางทีนาศีฮัตถูก แต่ดูรุนเเรง ก็ทำให้โกรธ
เมื่อโกรธก็จะจดจำไว้นานเสียจนไม่มีโอกาสกลับมานาศีฮัตให้กันอีก... "
|บาบออิสมาแอล สปันญัง อัลฟาฏอนี
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1108590352516983&set=a.533932756649415.1073741826.100000980878471&type=3&theater
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น